اثر کوئرستین روی حافظه و یادگیری در موش های صحرایی دیابتی

دیابت قندی یک بیماری شایع اندوکرین است که موجب بروز اختلال در روند یادگیری و حافظه می شود.با توجه به شواهد موجود مبنی بر اثرات آنتی اکسیدانتی و محافظتی بر سلول های عصبی کوئرستین در پژوهش حاضر تأثیرتجویز کوئرستین بر حافظه و یادگیری در موش های صحرایی نر دیابتی مورد بررسی قرار گرفت. برای انجام کار موش ها به 5 گروه کنترل، کنترل تحت تیمار باکوئرستین، دیابتی و دیابتی تحت تیمار باکوئرستین تقسیم شدند. برای دیابتی نمودن موش ها، از استرپتوزوتوسین به صورت تک دوز و درون صفاقی استفاده شد.کوئرستین به میزان 10mg/kg و mg/kg20 به صورت داخل صفاقی به مدت 14 روز به گروه های تحت درمان تزریق شد. برای ارزیابی حافظه و یادگیری، از آزمون اجتنابی غیرفعال و اندازه گیری تاخیر اولیه و تاخیر در حین عبور استفاده گردید همچنین درصد رفتار تناوبی بوسیله مازy اندازه گیری شد نتایج نشان دادکه درمان موش های دیابتی با کوئرستین باعث کاهش معنی دار سطح گلوکز سرم گردید(p<0.001). در یادگیری اجتنابی غیرفعال از نظر تأخیر اولیه هیچ گونه تفاوت معنی دار بین دو گروه دیابتی و دیابتی تحت تیمار وجود نداشت. همچنین کاهش معنی دار تاخیر در حین عبوردر موش های دیابتی نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید(p<0.001) و این پارامتر در گروه های دیابتی تحت درمان در مقایسه با گروه دیابتی افزایش معنی دار نشان دادند(p<0.001). به علاوه، در صد تناوب در حیوانات دیابتی به طورمعنی دار کمتر از گروه کنترل بود(p<0.001) و این پارامتر در گروههای دیابتی تحت درمان بیشتر از گروه دیابتی بود(p<0.001) بنابراین تجویز کوئرستین به مدت 14 روز سبب تنظیم قند خون در موش های دیابتی شد. همچنین تقویت توانایی نگهداری اطلاعات در انبار حافظه و به یادآوری آنها و بهبود حافظه فضایی کوتاه مدت حیوانات دیابتی را به دنبال داشت.